UYKU

Resim: Francisco Goya "Aklın Uykusu Canavarlar Üretir"

UYKU

Derin bir uykudan uyandım

Yüzümü dolunayda yıkadım

Gecede usulca yol aldım

Kuru otların, çakıl taşlarının,

Çöl kumlarının ayaklarımın altından söyleştiği yerlerden geçtim

Eski yapıların yıkıntıları yükselirken aya doğru

Kulaklarımda sahipsiz binlerce ses

Eski yaşamlardan geçtim.

Çamaşır ipine asılı bir çocuk elbisesinin yalnızlığından,

Avluda sallanan içi boş bir beşiğin kimsesiz ninnisinden,

Bedenlerini kaybetmiş gölgelerin ağlayışlarından geçtim.

Yanmış ağaçların şarkısını dinledim

Yaşamaktan yorulmuş bir karganın hiç de uzun olmayan ömrünün hikayesini dinledim

Ve yol aldım tekrar

Peşim sıra geldiler tüm eski tanrılar

“Bilmek için önce gör” dedi

Göğün ve yerin tanrısı

“Sonra duy” dedi ağaçların tanrısı

“Ve konuş” dedi suların tanrısı

“Uzaktan sesler geliyor” dedim

“Yaklaşıyor ” dedi tüm tanrılar

Korkudan titreyerek kaçıştılar.

Karanlığın içinden korku gelip dikildi karşımda siyah

“Korku bulaşır, korku bulaşır, korku bulaşır” dedim sessizce

Her dokunuşumda bir yüzünü yitirdi

Ve uyku tanrıçası gelip aldı beni kollarına

“Unut artık tüm yaşananları ve söylenenleri

Çünkü hiçbir değeri yok sözün

Uyumuş ve ölmüş olanda.

Bu yüzden kardeştir ikisi ve insan en masum yüzüne kavuşur öldüğünde

Sus şimdi, uyu

Hiişşşt…

Uyandığında yükseleceksin tüm insanlığın omuzlarında.”

Şubat 2015